Voor het raam hangt een grote zelfgehaakte mandala. Aan de muren schilderijen van honden en koeien en een plank vol beschilderde vogelhuisjes. En in de hoek van de kamer staat een rek vol zelfgemaakte tassen.
We maken kennis met Thea in haar voortuin. Meteen krijgen we gezelschap van haar twee hondjes. Als we Thea vragen welk ras het is zegt ze: "Dat zijn Markiesjes, een heel oud hondenras dat vroeger vooral geliefd was bij adellijke dames. Past goed bij mij dus!" En we zien een gezicht vol zelfspot.
Even later komen buurman Geurt en buurvrouw Luda erbij zitten. Luda’s ruwharige teckel springt bij haar op schoot. De Markiesjes gaan bij Thea en Geurt op schoot liggen. De twee katten van Geurt blijven op een paar meter afstand zitten toekijken. De sfeer is vriendschappelijk en ontspannen en dat is ook wat hen alle drie zo bevalt aan wonen in deze wijk.
Thea: “Voordat ik hier kwam wonen, woonde ik op Vlieland. Vijf jaar geleden ben ik hier naartoe verhuisd. Door mijn spierziekte ben ik arbeidsongeschikt geworden en volledig afgekeurd. Het is hier fijn omdat we als buren naar elkaar omkijken. We zijn betrokken bij elkaar en helpen elkaar.
Ik ben een paar jaar mantelzorger geweest voor mijn buurvrouw die inmiddels 90 jaar oud is. Op een gegeven moment ging dat niet meer." Luda: "Ik zag Thea sjouwen met de boodschappen van de buurvrouw en zag dat het veel te zwaar voor haar was. Toen heb ik de mantelzorg voor de buurvrouw van haar overgenomen. Zonder onze hulp kan de buurvrouw niet meer zelfstandig wonen. Als ze valt – wat helaas soms gebeurt – rapen we haar met elkaar weer op, plakken we wat pleisters en maken we er weer het beste van.”
In het gezellige wijkje van Thea, Luda en Geurt in Makkum wonen veel alleenstaanden. “Misschien ben je meer op je omgeving gericht als je alleen bent. Geurt helpt mij met klusjes en timmert de vogelhuisjes die ik beschilder. En op mijn beurt kook in voor Geurt. Dat is het unieke van deze wijk, die saamhorigheid. We hebben elkaars sleutel, drinken een wijntje met elkaar en nemen het leven door. Er is meer dan genoeg gespreksstof zegt Thea. Luda vult haar aan: "Geurt kan heel goed luisteren en dat is fijn." Geurt zwijgt, glimlacht en aait Markiesje Doutzen die tevreden op zijn schoot ligt te slapen.
