“Het was een hoop gedoe, maar het was het waard”, vindt mevrouw Rodenhuis. “Vóór de renovatie was dit een vochtig huis dat bijna niet warm te krijgen was. Alles is nu goed geïsoleerd. Het dak is eraf geweest, de gevel is gedaan en we kregen nieuwe vloeren. Plus nog een hoop andere vernieuwingen. We verstoken nu 1.000 kuub gas minder in een jaar. Dat tikt aan!”
Meneer en mevrouw Rodenhuis houden van netjes. Hun eigen woning en tuin zien er dan ook keurig verzorgd uit. Ze vinden het wel jammer dat niet iedereen in de straat de boel zo netjes houdt. “Ik heb me voorgenomen me niet meer te ergeren aan de buren”, zegt meneer Rodenhuis. “Dat lukt alleen nog niet zo goed. Kijk dan aan de overkant. Die voortuin is toch een rommeltje? En we ervaren ook best vaak geluidsoverlast. Dus dan bel ik maar weer naar Harry Oppenhuizen van Elkien.”
Het echtpaar is al 56 jaar getrouwd. “We kennen elkaar van dansen”, vertelt mevrouw met een nog steeds verliefde blik naar haar man. “Ik was 20 toen we trouwden, hij 22. Dansen doen we nog steeds. Wij zijn 'het stel dat zo mooi kan dansen', volgens velen. We vinden het gewoon heel leuk en het houdt ons fit.”
Meneer Rodenhuis was 43 jaar kaasmaker en ging op zijn 55e met pensioen. “Het werk beviel me niet meer zo, na allerlei reorganisaties. En ik kon gebruikmaken van een mooie regeling. Sindsdien doen we bijna alles samen. We hebben wel een moeilijke periode gehad toen Aafke erg ziek was.” Hij kijkt omhoog en valt even stil.
“Twee jaar geleden had ik blaaskanker”, vult mevrouw Rodenhuis aan. “Ik moest geopereerd worden en dat was een risicovolle ingreep. Het is goed gegaan en ik ben hersteld, al heb ik nu wel een stoma. Toch kan ik gewoon weer vier keer per week zwemmen, net als daarvoor.”
“Aafke is zo lief voor iedereen”, zegt haar man. “En dat krijg je dan allemaal terug. Je wilt niet weten hoeveel bloemen, kaarten en berichtjes we kregen. Iedereen leefde mee.”
Het lief zijn voor een ander zit ook bij meneer wel goed. Dertig jaar lang pasten ze samen op hun oude hulpbehoevende buurvrouw. Dag en nacht waren ze voor haar bereikbaar en vooral de hulp van meneer werd continu ingeroepen. “Buurvrouw is 99 geworden”, zegt mevrouw Rodenhuis. “Eigenlijk ging het bergafwaarts met haar toen ze moest verkassen vanwege de renovatie. Die verhuizing heeft ze niet aangekund. Nu woont er een Syrisch gezin naast ons. Die kinderen komen hier wel eens voor een ijsje.”
