Het Vlinderkind hing in de jaren 70 op de gevel van het jongerencentrum en maakte onderdeel uit van een groter kunstwerk. Toen het gebouw werd afgebroken, verdween ook het kunstwerk. Jongerencentrum ‘Hippo’ was een begrip in die tijd. Toen de jongeren een kunstwerk wilden, bedacht Pieter Dirk een groot object voor op de gevel.
Het kunstwerk bestond uit een roos van hout. De stengel en de bladeren waren geschilderd op de muur. Bovenop de roos zat een baby met de vleugels van een vlinder. Pieter Dirk gebruikte zijn zoon Elmer daarvoor als model. Het werk stond symbool voor een gevoel van vrijheid en transformatie.
Pieter Dirk die inmiddels 80 jaar oud is, houdt nog steeds van vlinders en kweekt ze ook. Voor hem symboliseren deze fraaie dieren vrijheid, verandering, transformatie en loslaten wat geweest is. In zijn werk en in zijn dagelijks leven zie je zijn liefde voor de natuur terug. Hij leeft met respect voor mens en dier en heeft geen materiele verlangens. De kringloop van dingen is goed genoeg.
Jongerencentrum Hippo was gevestigd in een oud kaaspakhuis. Pieter Dirk had zijn aterlier in die tijd in het tegenover gelegen pakhuis. Na een jaar of 10 hield Hippo op te bestaan. Nadat de pakhuizen gesloopt werden, kwamen er in 1987 appartementen met gemeenschappelijke ruimten voor terug. Ook nu nog wonen er jongeren van toen op dezelfde - voor hun zo speciale - plek. Van hen kreeg Elkien de wens om iets uit de Hippo- en Hippietijd terug te laten keren. Zo ontstond het idee om een reproductie van het Vlinderkind te laten maken.
Op vrijdag 18 oktober werd het 'nieuwe' Vlinderkind onthuld door de kleindochter van de kunstenaar. Rosa, de dochter van zoon Elmer. En daarmee is ook die cirkel weer rond.
