Eind december 2024 verhuisde de 21-jarige Irene naar haar eigen huis. Een paar straten van haar ouderlijk huis. Het is niet zomaar een plek: 75 jaar geleden woonden hier haar beppe en overgrootouders. “Ik vind het heel bijzonder dat mijn beppe hier als kind heeft rondgescharreld. En dat ze nu soms bij mij op bezoek komt. In dit huis ligt een deel van mijn familiegeschiedenis. Dat maakt het nóg leuker om hier te wonen.”
Irene heeft een intens jaar achter de rug. Ze rondde haar opleiding af, werkte in twee verschillende banen en ging op zichzelf wonen. Maar het meest heftig waren de drie dagen die ze doorbracht op de intensive care. “Ik had een longontsteking met een streptokokkeninfectie. Ik heb er zelf weinig van meegekregen, zo ziek was ik. Het was kantje boord. Tijdens het onderzoek ontdekten ze ook nog dat ik diabetes type 1 heb. Maar ik ben er weer aardig bovenop!”
Die heftige periode zette haar aan het denken. “Mijn ziekenhuisopname heeft mij veranderd”, vertelt ze. “Er is een soort knop omgegaan. Ik ben gaan nadenken over het leven, de wereld, alles. In het geloof hoop ik antwoorden te vinden. Ik heb me aangesloten bij de Baptistengemeente in Lemmer en ga daar op zondag naar de kerk. In Woudsend had ik al een stel fijne vrienden. Ook binnen de kerk heb ik inmiddels een vriendengroep gevonden.”
Irene leidt een actief en gevuld leven. Ze heeft een vaste baan bij Maeyke Hiem in Sint Nicolaasga, waar ze werkt met mensen met een beperking. Ook werkt ze in de horeca bij restaurant De Nostalgie in Oudemirdum. “Het werken in de horeca geeft me energie. Dat blijf ik graag doen. Mijn diensten worden afgestemd op mijn rooster bij Maeyke Hiem.”
In haar vrije tijd volleybalt ze twee keer per week, traint ze in de sportschool en gaat ze regelmatig de deur uit voor een rondje hardlopen. “En natuurlijk blijft er tijd over om met mijn vriendinnen iets leuks te doen”, zegt ze. “Woudsend is een levendig en gezellig dorp met veel feesten en activiteiten. Daar moeten we wel bij zijn!”
